خونی شده بال و پرت ای همسر زهرا            فـرق تو شکـسـته‌ست شبـیـه پَـرِ زهـرا

تشبـیه عجـیبی‌ست مراعات قریبی‌ست            سـجـادۀ خــونـی تـو و بــسـتــر زهــرا

امروز سـرت تـیغ نمی‌خـورد، اگر که            دیـروز نمی‌خـورد به آن در سر زهرا

داغ جگرت روضۀ مکشوف مدینه ست            از آتـش و از شعـله و از معجـر زهـرا

یک زخم تو را از نفس انداخت سه روزه            ای وای! نـود روز چه شد پیکـر زهرا

اما نـمک روضه حسـیـن است یـقـیـنـاً            چـشـم تَـرِ تو شـاهـد و چـشم تـرِ زهرا

ای شـمر! تو بیـرون بـرو از مقـتـل آقا            بیرون برو ای فـتنه ز دور و بر زهرا

بالای هـمان تل بنـشـین یا بـرو خـیـمه            گودال شلوغ است … نیا دخـتر زهـرا